As cousas do día a día,
dende a trastenda arqueolóxica persoal de
José María Bello
| < | Diciembre 2024 | |||||
| Lu | Ma | Mi | Ju | Vi | Sa | Do |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |||||
*************************
©2002 elpater
A edición de hoxe de La Voz de Galicia ven acompañada dun póster-monográfico da Torre de Hércules. Moita boa xente nos participantes: fotos de Manuel Marras (o grande póster central), Kopa, César Quián, Sandra Alonso e, sorpresa, Janet González Valdés, de Aéreas Imagen, que tantas e tan boas fotos aèreas nos ten feito, xunto con Carlos, no Castro de Elviña.
O texto, cómo non, do amigo Cristobo Ramírez; tan bo e vello amigo que xa me mete no tempo ahistórico do mito, e velaí me teñen compartindo lenda con Breogán, Gerión e Hércules. Un, que nunca pretendeu nin facer patria (¡qué lástima que yo no tenga una patria!), de repente se atopa facendo Olimpo. ¡Manda carallo!
Ou, se o prefiren, acompañando a grandes nomes da Historia, como Gaio Sevio Lupo, o arquitecto lusitano, ou Alfonso X o Sabio, ou mesmo o inxeñeiro Eustaquio Giannini, que tan boas obras nos legou feitas en pedra ou en papel e pluma.
¡Ai, Cristobo! Non teño eu categoría para compartir esa mesa na que con máis xustiza estaría Josep Cornide ou, se queres, o bo de Manito, ao que debemos, máis que a ningún outro, o recoñecemento da Torre como Patrimonio Mundial.
Pero non vou negar que, ao verme nesa compaña de lenda e historia, subiume pola médula unha calor reconfortante, moi oportuna despois de tanto tempo difícil por fas ou por nefas.
Nin son o monstro co que hai quen me difama, nin son o fenómeno da arqueoloxía a piques de entrar na lenda. Os meus méritos e deméritos terei, e ben certo é que hai quen me quere e quen me odia, coma todo o mundo. Pero podo xurar e xuro que nada fóra do normal. O que sí é verdade é que podo pecar de orgullo por ter amigos da túa categoría, e que iso compensa de calumnias, sinsabores e paos que da a vida, ás veces máis fortes que todo o demáis xunto.
Moitas grazas, amigo.
(E non deixes de pinchar onde "¡que lástima que yo no tenga una patria!"; sae a voz de León Felipe recitando o seu propio poema, todo un luxo)
Tweet
2013-01-15 20:47 | 2 Comentarios
URL de trackback de esta historia http://quotidianum.blogalia.com//trackbacks/72896
| 1 |
|
||
|
Su weblog es maravilloso para cualquier persona que desee reconocer este tema mucho más. Buena cosa; ¡Por favor sigue así! scary escape games |
|||
| 2 |
|
||
|
This is a well-thought of piece that made it easy for people to understand the whole point. |
|||
